အပိုင္း (၂)
ဦးေမာင္ေမာင္ညြန္႔
၂၀၁၅ ခုနွစ္ ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပၿပီးေနာက္ ျမန္မာနုိင္ငံတြင္ ဒီမုိကေရစီ အစုိးရသစ္ ေပၚေပါက္လာၿပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားစြာကုိ ေဆာင္ရြက္ခဲ႔ပါသည္။ နုိင္ငံေတာ္အစုိးရ အေနျဖင့္ ေကာင္းမြန္ေသာစီးပြားေရး၀န္းက်င္ကုိ စတင္နုိင္ရန္အတြက္ စီးပြားေရးမူ၀ါဒ (၁၂)ရပ္ ကုိ ခ်မွတ္ခဲ့ၿပီး ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ၂၀၁၆-၂၀၁၇ ခုနွစ္ အတြင္း ျမန္မာနုိင္ငံရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈဥပေဒ နွင့္ နည္းဥပေဒကုိ ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါသည္။ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈမ်ား အားေပးရန္အလုိ႔ငွာ နုိင္ငံေတာ္အစုိးရအေနျဖင့္ အခြန္ကင္းလြတ္ခြင့္၊ သက္သာခြင့္မ်ားေပးလ်က္ရိွၿပီး အထူးသျဖင့္ စုိက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္း၊ စက္မႈလက္မႈလုပ္ငန္း၊ ၀န္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္း နွင့္ ဟုိတယ္လုပ္ငန္းမ်ား စသည့္ လုပ္ငန္းမ်ားပါ၀င္ပါသည္။ တုိင္းေဒသႀကီးနွင့္ ျပည္နယ္မ်ားတြင္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈအသစ္မ်ား၀င္ေရာက္ေစရန္နွင့္ အလုပ္အကုိင္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ဖန္တီးေပးနုိင္ျခင္း သည္လည္း အေရးပါသည့္ ကိစၥရပ္တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ လက္ရိွတြင္ ျမန္မာနုိင္ငံ၏ စီးပြားေရးသည္ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲအေျခအေနတြင္ ရိွေနေသာ္လည္း ၂၀၁၂-၂၀၁၃ ဘ႑ာေရးနွစ္တြင္ နုိင္ငံျခားတုိက္ရုိက္ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈမွာ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁.၄ ဘီလီယံ ရိွခဲ့ရာမွ ၂၀၁၅-၂၀၁၆ ခုနွစ္တြင္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၉.၄ ဘီလီယံ အထိ အျမင့္ဆံုး တုိးတက္လာခဲ့ၿပီး၊ ၂၀၁၆-၂၀၁၇ ခုနွစ္တြင္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၆.၆ ဘီလီယံသုိ႔ ျပန္လည္က်ဆင္းခဲ့ပါ သည္။ လုပ္ထံုး လုပ္နည္းပုိင္းဆုိင္ရာ အသစ္ျပဌာန္းသည့္ စနစ္မ်ားသည္ ျမန္မာနုိင္ငံသုိ႔ နုိင္ငံျခား တုိက္ရုိက္ ရင္းနွွီးျမွဳပ္နွံမႈမ်ား အေျမာက္အမ်ား ၀င္ေရာက္လာေစရန္ ရည္ရြယ္ေနပါသည္။
ႏိုင္ငံျခား တိုက္ရိုက္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈတို႔ အေျမာက္အမ်ား ဝင္ေရာက္လာေစရန္ ဖိတ္ေခၚေနသည့္ အေျခအေနတြင္ ေဒသခံ တိုင္းရင္းသားတို႔၏ မိရိုးဖလာ လုပ္ကိုင္ေနေသာ လယ္ယာေျမမ်ား အတြက္ ခိုင္မာသည့္ အာမခံခ်က္ မရွိသည့္ အေနအထားႏွင့္ ဆက္စပ္၍ စဥ္းစားရန္ လိုအပ္လာပါသည္။ ဤေနရာတြင္ ႏိုင္ငံတကာတြင္ ႏိုင္ငံျခား တိုက္ရိုက္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈမ်ား ဝင္ေရာက္ျခင္းႏွင့္အတူ ေပါက္ဖြား ေပၚထြက္ခဲ႔သည့္ Land Grabbing ဟူသည့္ ေျမသိမ္းပိုက္ျခင္း အေၾကာင္းကို မျဖစ္မေန စဥ္းစားရန္လိုအပ္လာပါသည္။ ယင္းသို႔ေသာ ေျမသိမ္းပိုက္ျခင္း ဟူသည့္ ေဝါဟာရ စကားရပ္၏ အဓိပၸါယ္မွာ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ဝယ္ယူျခင္းျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ အငွားရယူျခင္းျဖင့္ျဖစ္ေစ ေျမအေျမာက္အမ်ားကို ရယူျခင္း ဟု ေယဘုယ်ဖြင့္ဆိုၾကပါသည္။ ယင္းေဝါဟာရ စကားရပ္သည္ အယ္လ္ေဘးနီးယာႏိုင္ငံ၊ တီရာနာ ေၾကညာခ်က္ အရ ႏိုင္ငံတကာတြင္ က်ယ္ျပန္႔စြာသိျမင္လာၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ယင္းသို႔ေျမအေျမာက္အမ်ားကို ကုမၸဏီမ်ား ႏွင့္ လူပုဂၢိဳလ္ တို႔က ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈအေၾကာင္းျပခ်က္မ်ား အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ဝယ္ယူျခင္း၊ အငွားရယူျခင္းတို႔သည္ ေျမဧကအနည္းငယ္မွ်တြင္ မိရိုးဖလာစိုက္ပ်ိဳးလုပ္ကိုင္ေနသည့္ လုပ္ကြက္ငယ္ေတာင္သူလယ္သမားတို႔ ေျမမဲ့ယာမဲ့ ဘဝေရာက္ရွိေစကာ၊ တိုသို႔ ေျမအေျမာက္အမ်ား ရယူထားသူတို႔ထံတြင္ လုပ္ခစားအလုပ္သမားဘဝသို႔ ကူးေျပာင္းေစခဲ႔ပါသည္။ ယင္းသို႔ေသာ ေျမသိမ္းပိုက္မႈမ်ားကို ရင္ဆိုင္ေနရသည့္ အာဖရိက၊ လက္တင္အေမရိက၊ ေျမာက္အေမရိက ႏွင့္ ဥေရာပတို႔ရွိ ႏိုင္ငံေပါင္း ၄၅ ႏိုင္ငံေက်ာ္တို႔မွ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေျမႏွင့္ဆိုင္သည့္ ညြန္႔ေပါင္းအဖြဲ႕ International Land Coalition (ILC) ၏ မိတ္ဘက္မ်ားႏွင့္ အစိုးရအဖြဲ႕မ်ား၊ ႊ၇က္ဘက္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ လူမႈေရးအဖြဲ႕မ်ား၊ အေျခခံလူတန္းစားအဖြဲ႕မ်ား ႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာဧဂ်င္စီ တို႔ကို ကိုယ္စားျပဳသည့္ ကိုယ္စားလွယ္ေပါင္း ၁၅၀ ေက်ာ္တို႔ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၂၄ ရက္ေန႔ မွ ၂၆ ရက္ေန႔အထိ စုေဝးက်င္းခဲ႔သည့္ ကြန္ဖရင့္တြင္ “သဘာဝအရင္းအျမစ္မ်ား ကို အျပင္းအထန္ ယွဥ္ၿပိဳင္ရယူေနသည့္ ကာလတြင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူမ်ားအတြက္ ေျမယာသံုးစြဲမႈ လံုၿခံဳေစေရး” ကို အဓိကထား၍ ေဆြးေႏြးကာ၊ ေျမသိမ္းပိုက္ျခင္းမ်ားအတြက္ တီရာနာ ေၾကညာခ်က္ ကို သေဘာတူထုတ္ျပန္ခဲ႔ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ယင္းသို႔ေဆြးေႏြး ေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပန္ရသည့္ အေၾကာင္းရင္းခံ အခ်က္တို႔ကို ေလ့လာပါက ႏိုင္ငံအခ်ိဳ႕တြင္ ေျမကိုခြဲေဝပိုင္ဆိုင္ေနမႈ အခ်ိဳးအစားကို ေအာက္ပါတင္ျပခ်က္တြင္ ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္-
| ရိုေမးနီးယား | ပိုလန္ | ျပင္သစ္ | ၿဗိတိန္ | |
| ေျမအမ်ားအျပားပိုင္ဆိုင္သူမ်ား ႏွင့္ ယင္းတို႔ပိုင္ဆိုင္သည့္ တိုင္းျပည္ရွိ ေျမ ၏ ရာခိုင္ႏႈန္း | လူဦးေရ ၁% ထက္ နည္းသူတို႔ က ေျမ အားလံုး ၏ ၅၇% | လူဦးေရ ၈% ေသာ သူတို႔ က ေျမအားလံုး ၏ ၄၉% | လူဦးေရ ၁၈% ေသာ သူတို႔ က ေျမအားလံုး ၏ ၅၉% | လူဦးေရ ၂၁% ေသာ သူတို႔ က ေျမအားလံုး ၏ ၇၂% |
| ေျမအနည္းအက်ဥ္းသာပိုင္သူမ်ား ႏွင့္ ယင္းတို႔ပိုင္ဆိုင္သည့္ တိုင္းျပည္ရွိ ေျမ ၏ ရာခိုင္ႏႈန္း | လူဦးေရ ၇၄% ေသာ သူတို႔ က ေျမအားလံုး ၏ ၁၃% | လူဦးေရ ၂၄% ေသာ သူတို႔ က ေျမအားလံုး ၏ ၃% | လူဦးေရ ၂၇% ေသာ သူတို႔ က ေျမအားလံုး ၏ ၁% | လူဦးေရ ၂၂% ေသာ သူတို႔ က ေျမအားလံုး ၏ ၁% |
အဆိုပါ လူတစ္ဦး၊လူတစ္စု၊ လူတစ္ဖြဲ႕တည္းက ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈလုပ္ငန္းမ်ားကို အေၾကာင္းျပ၍ ဝယ္ယူျခင္းျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ အငွားရယူျခင္းျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ အျခားနည္းျဖင့္ျဖစ္ေစ ေျမအေျမာက္အမ်ားကို ရယူျခင္းသည္ အဆိုပါႏိုင္ငံမ်ားသာမက၊ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္သည့္ ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ကေမာၻဒီးယားႏိုင္ငံ ႏွင့္ အိႏၵိယ တို႔တြင္လည္း ေပၚေပါက္ေနေၾကာင္း ေလ့လာသိရွိရပါသည္။ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၊ အင္ဒရာပရာဒတ္ရွ္ ျပည္နယ္တြင္ ေျမသိမ္းပိုက္မႈတားျမစ္ျခင္း အက္ဥပေဒ Andhra Pradesh Land Grabbing (Prohibition) Act, 1982 ဟုပင္ ထုတ္ျပန္ ျပဌာန္းရသည္အထိ ရွိခဲ႔ပါသည္။
ေျမသိမ္းပိုက္ျခင္း ဟု သတ္မွတ္ရန္ စံႏႈန္းသတ္မွတ္ခ်က္ တိက်စြာမရွိေသာ္လည္း၊ အမ်ားစု လက္ခံထားသည့္ စံနႈန္းသတ္မွတ္ခ်က္မ်ား အေနျဖင့္ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္ပါသည္-
(က) အက်ယ္အဝန္း။ ဧက ၁၂၀ ေက်ာ္ တစ္ဆက္ဆစ္စပ္တည္း ရယူထားျခင္း၊
(ခ) ပိုင္ဆိုင္သူ။ လူတစ္ဦး၊ တစ္ဖြဲ႕ သို႔မဟုတ္ ကုမၸဏီ တစ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ျခင္း၊
(ဂ) ထိမ္းခ်ဳပ္ျခင္း။ ပိုင္ဆိုင္မႈရယူထားသူက နည္းလမ္းေပါင္းစံုျဖင့္ ေျမအသံုးခ်မႈကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားျခင္း၊
(ဃ) တရားဝင္မႈ။ ဥပေဒႏွင့္အညီျဖစ္ေစ၊ ဥပေဒမဲ႔ျဖစ္ေစ ရယူျခင္း၊
(င) အသံုးျပဳမႈ။ ေျမကိုရယူထားသူသည္ ေျမအသံုးခ်မႈအတြက္ တားျမစ္ထားသည္မ်ားကို နည္းလမ္းေပါင္းစံုျဖင့္ ခ်ိဳးဖ်က္ျခင္း။
ယင္းသို႔ေသာ ေယဘုယ်စံႏႈန္းသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ အက်ံဳးဝင္ပါက ေျမသိမ္းပိုက္ျခင္း ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္ပါသည္။
ျပည္ေထာင္စု သမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အေနျဖင့္ ယခုကဲ႔သို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ ဥပေဒ အသစ္ကို ျပဌာန္း၍၊ ႏိုင္ငံျခား တိုက္ရိုက္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈမ်ားကို ဖိတ္ေခၚ ကမ္းလွမ္းေနသည္အခ်ိန္တြင္ အထက္ပါကဲ႔သို႔ေသာ ေျမသိမ္းပိုက္ျခင္းမ်ားေပၚေပါက္၍၊ မိရိုးဖလာလုပ္ကိုင္ခဲ႔သည့္ ေတာင္တန္းေဒသေန လုပ္ကြက္ငယ္ ေတာင္သူ တို႔ကို ေျမဆံုးရံႈးရမႈမွ ကာကြယ္ေပးႏိုင္ေရးကိုလည္း တည့္သြင္းတြက္ခ်က္ရေပမည္။ ဥပေဒကို ျပဌာန္းသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားပါ ျပည္သူတို႔အတြက္ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းမ်ား ေပၚေပါက္လာေစရန္၊ လူသားအရင္းအျမစ္ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာေစရန္၊ စြမ္းေဆာင္ရည္ျမင့္မားသည့္ ထုတ္လုပ္မႈ၊ ဝန္ေဆာင္မႈ၊ ကုန္သြယ္မႈက႑မ်ား ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေစရန္၊ နည္းပညာဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေစရန္၊ စိုက္ပ်ိဳးေရး၊ ေမြးျမဴေရး ႏွင့္ စက္မႈက႑ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေစရန္၊ ႏိုင္ငံသားမ်ားအေနျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝန္းႏွင့္ ယွဥ္တြဲ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေစရန္ ဟူသည့္ ေကာင္းမြန္သည့္ အခ်က္မ်ားကို မက္လံုးေပးေဖၚျပကာ၊ လက္ရွိ ရွင္သန္ေနထိုင္လ်က္ရွိသည့္ႏိုင္ငံသားျပည္သူတစ္ရပ္လံုးသာမက အနာဂါတ္မ်ိဳးဆက္မ်ားႏွင့္ပါ သက္ဆိုင္သည့္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ေျမသယံဇာတမ်ားကို ေျမသိမ္းပိုက္ျခင္း ျပဳသြားမည့္ ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီႀကီးမ်ား ၏ ေဘးအႏၱရာယ္မွ ကာကြယ္ေပးသည့္ ဥပေဒမ်ားေပၚေပါက္လာေရးကိုလည္း ထည့္သြင္း စဥ္းစားၾကရေပမည္။
လက္ရွိျပဌာန္းထားသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ ဥပေဒ တြင္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံခြင့္ျပဳျခင္း ႏွင့္ ေျမအသံုးခ်ခြင့္ျပဳျခင္း တို႔ကို သီးျခားစီ ျပဌာန္းထားခ်က္ကို သတိျပဳမိသူ နည္းပါးလွပါသည္။ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံ လုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္သူအေနျဖင့္ ပုဒ္မ ၃၆ တြင္ ေဖၚျပထားသည့္ လုပ္ငန္းမ်ား၌ လုပ္ကိုင္လိုပါက သတ္မွတ္သည့္ပံုစံျဖင့္ လိုအပ္သည့္ စာခ်ဳပ္၊ စာရြက္စာတမ္း အေထာက္အထားမ်ား ပူးတြဲလွ်က္ ေကာ္မရွင္သို႔ ခြင့္ျပဳမိန္႔ေပးရန္ ေလွ်ာက္လႊာတင္သြင္းရပါသည္။ ပုဒ္မ ၃၆ ပါ လုပ္ငန္းမ်ားမွာ ေအာက္ပါလုပ္ငန္းမ်ားျဖစ္ပါသည္-
(က) ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ မဟာဗ်ဴဟာအရ အေရးပါသည့္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ လုပ္ငန္းအမ်ိဳးအစားမ်ား၊
(ခ) မတည္ေငြရင္းႀကီးမားသည့္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ လုပ္ငန္း အမ်ိဳးအစားမ်ား၊
(ဂ) သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ ေဒသခံလူထုအေပၚ ႀကီးမားေသာ သက္ေရာက္မႈ ျဖစ္ေစႏိုင္သည့္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ လုပ္ငန္းမ်ား၊
(ဃ) ႏိုင္ငံပိုင္ ေျမႏွင့္ အေဆာက္အအံုမ်ား အသံုးျပဳသည့္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ လုပ္ငန္းမ်ား၊
(င) ေကာ္မရွင္သို႔ အဆိုျပဳခ်က္ တင္ျပေစရန္ အစိုးရအဖြဲ႕က သတ္မွတ္ထားသည့္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္နွံမႈ လုပ္ငန္းမ်ား။
ထိုအဆိုျပဳခ်က္ႏွင့္ စပ္လွ်ဥ္း၍ ေကာ္မရွင္က သေဘာတူခြင့္ျပဳေၾကာင္း ေဖၚျပသည့္ ခြင့္ျပဳမိန္႔ ရရွိပါက ထိုရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈလုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ခြင့္ ရွိပါသည္။ ဤသို႔ ခြင့္ျပဳမိန္႔ေပးျခင္းသည္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈလုပ္ကိုင္မည့္သူ လုပ္ကိုင္လိုေၾကာင္း အဆိုျပဳသည့္ လုပ္ငန္းအား လုပ္ကိုင္ခြင့္ျပဳေၾကာင္း ခြင့္ျပဳခ်က္ေပးျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ တနည္းဆိုရေသာ္ လုပ္ငန္းလုပ္ခြင့္ေပးျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ အဆိုျပဳလႊာတြင္ ေဖၚျပပါရွိသည့္ ေျမေနရာကို အသံုးျပဳခြင့္ေပးျခင္း မဟုတ္သည္ကို သတိျပဳၾကရပါမည္။ လ်ာထားသည့္ ေျမေနရာကို အသံုးျပဳႏိုင္ရန္အတြက္ သတ္မွတ္သည့္ ပံုစံျဖင့္ လိုအပ္သည့္ အေထာက္အထားမ်ားတြဲ၍ ေျမအသံုးျပဳခြင့္ ရရွိရန္ သီးျခား ေလွ်ာက္လႊာတင္ရမည္ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းသို႔ တင္ျပလာခ်က္အေပၚ ေကာ္မရွင္က အတည္ျပဳခ်က္အျဖစ္ ထုတ္ေပးသည့္ အတည္ျပဳမိန္႔ ရရွိမွသာ ေျမကို အသံုးခ်ခြင့္ရရွိမည္ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈေကာ္မရွင္က ထုတ္ေပးသည့္ ခြင့္ျပဳမိန္႔ ႏွင့္ အတည္ျပဳမိန္႔ တို႔ မတူ ကြဲျပားျခားနားေၾကာင္း သိနားလည္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။
ဥပေဒ၏ အခန္း (၁၂) တြင္ ေျမအသံုးျပဳခြင့္ႏွင့္ စပ္လွ်ဥ္းသည့္ ျပဌာန္းခ်က္မ်ားကို ေဖၚျပထားပါသည္။ ဤအခန္းပါ ျပဌာန္းခ်က္မ်ားအနက္ အေရးႀကီးသည့္ ျပဌာန္းခ်က္မွာ ပုဒ္မ ၅၀၊ ပုဒ္မခြဲ (က) ႏွင့္ (ခ) ပါ ေအာက္ပါ ျပဌာန္းခ်က္ ျဖစ္ပါသည္-
“၅၀။ (က) ဤဥပေဒအရ ခြင့္ျပဳမိန္႔ ရရွိထားေသာ သို႔မဟုတ္ အတည္ျပဳမိန္႔ ရရွိထားေသာ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံသူသည္ ပုဂၢလိကေျမ သို႔မဟုတ္ အေဆာက္အအံုျဖစ္ပါက ပိုင္ရွင္ထံမွလည္းေကာင္း၊ အစိုးရက စီမံခန္႔ခြဲပိုင္ခြင့္ရွိေသာေျမ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္ေျမ သို႔မဟုတ္ အေဆာက္အအံု ျဖစ္ပါက သက္ဆိုင္ရာ အစိုးရဌာန၊ အစိုးရအဖြဲ႕အစည္းမ်ားထံမွ လည္းေကာင္း ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ ျပဳလုပ္ရန္အလို႔ငွာ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္အညီ ႏွစ္ရွည္ ေျမ သို႔မဟုတ္ အေဆာက္အအမံု ငွားရမ္းခြင့္ ရွိသည္။ ႏိုင္ငံသား ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံသူသည္ မိမိပိုင္ေျမ သို႔မဟုတ္ အေဆာက္အအံုတြင္ တည္ဆဲဥပေဒမ်ားႏွင့္အညီ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံႏိုင္သည္။
(ခ) ႏိုင္ငံျခားသား ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံသူသည္ အစိုးရ သို႔မဟုတ္ အစိုးရအဖြဲ႕အစည္းထံမွ ျဖစ္ေစ၊ ပုဂၢလိက ေျမ သို႔မဟုတ္ အေဆာက္အအံုပိုင္ရွင္ထံမွျဖစ္ေစ ေကာ္မရွင္ခြင့္ျပဳမိန္႔ သို႔မဟုတ္ အတည္ျပဳမိန္႔ ရရွိသည့္ေန႔မွ စ၍ ကနဦး ႏွစ္ ၅၀ အထိ သတ္မွတ္ခ်က္ႏွင့္အညီ ေျမ သို႔မဟုတ္ အေဆာက္အအံု ငွားရမ္းႏိုင္သည္။”
ဤပုဒ္ျပဌာန္းခ်က္မ်ားပါ ပုဂၢလိကပိုင္ေျမ၊ အစိုးရဌာန၊ အဖြဲ႕အစည္းပိုင္ေျမမ်ားတြင္ ေကာ္မရွင္၏ ခြင့္ျပဳမိန္႔ သို႔မဟုတ္ အတည္ျပဳမိန္႔ ရရွိလွ်င္ပင္၊ ေျမကို တိုက္ရိုက္သံုးစြဲခြင့္ ေပးသည္ မဟုတ္ဘဲ၊ ငွားရမ္းယူရန္ သတ္မွတ္ျပဌာန္းထားသည္ကို သတိျပဳၾကရပါမည္။ ဤအပိုင္းတြင္ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈတြင္ ပုဂၢလိကပိုင္ေျမ၊ အစိုးရဌာန၊ အဖြဲ႕အစည္းပိုင္ေျမမ်ားတြင္ မဟုတ္ဘဲ၊ ေျမလြတ္ေျမလပ္ ႏွင့္ ေျမရိုင္းမ်ား စီမံခန္႔ခြဲေရးဥပေဒအရ ေျမလြတ္ေျမလပ္ ႏွင့္ ေျမရိုင္းမ်ား စီမံခန္႔ခြဲေရး ဗဟိုေကာ္မတီ ထံမွ ေျမကို အသံုးျပဳခြင့္ ေတာင္းခံရယူသြားျခင္း သည္ လက္ေတြ႕ေျမျပင္တြင္ အမ်ားအျပားရွိေနၿပီး၊ ယင္းေျမမ်ားတြင္ ေဒသခံ တိုင္းရင္းသား ေတာင္သူလယ္သမားတို႔ မိရိုးဖလာ ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္း စိုက္ပ်ိဳးလုပ္ကိုင္ေနသည့္ ေျမမ်ား ပါဝင္သြားျခင္းသည္ ႏိုင္ငံအႏွံ ျဖစ္ေပၚေနပါသည္။ ယင္း၏ ေနာက္ဆက္တြဲ ျပႆနာမ်ားကိုလည္း ယေန႔တိုင္ ေျဖရွင္း၍ ၿပီးျပတ္မႈ မရွိေသးပါ။ ထိုေျမလြတ္ေျမလပ္ ႏွင့္ ေျမရိုင္းမ်ား စီမံခန္႔ခြဲေရး ဥပေဒ အရ အသံုးျပဳခြင့္ေပးသည့္ေျမမ်ားကို သတ္မွတ္သည့္ကာလအတြင္း အျပည့္အဝအသံုးျပဳျခင္း မရွိပါက ထိုဥပေဒအရ ျပန္လည္းသိမ္းယူျခင္း ျပဳႏိုင္သည္ မွန္ေသာ္လည္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ ဥပေဒ ပုဒ္မ ၅၂ ပါ အာမခံခ်က္ႏွင့္ သဟဇာတ မျဖစ္သည္ကို သတိျပဳၾကရန္ လိုအပ္ပါသည္-
“၅၂။ အစိုးရအဖြဲ႕သည္ ဥပေဒႏွင့္အညီ ေဆာင္ရြက္သည့္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈမ်ားကို ႏိုင္ငံပိုင္ျပဳလုပ္ျခင္း မျပဳဟု အာမခံသည္။ ေအာက္ပါအေျခအေနမ်ားႏွင့္အညီ ေဆာင္ရြက္ျခင္းမွအပ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈကို သိမ္းယူျခင္းကိုျဖစ္ေစ၊ သြယ္ဝိုက္သိမ္းယူျခင္းကိုျဖစ္ေစ၊ ရပ္ဆိုင္းေစျခင္း သေဘာသက္ေရာက္ေသာ ေဆာင္ရြက္မႈမ်ားကိုျဖစ္ေစ မျပဳလုပ္ဟု အာမခံသည္-
(က) ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံသားမ်ား အက်ိဳးအတြက္ အမွန္တကယ္ လိုအပ္ျခင္း၊
(ခ) ခြဲျခားမႈ မရွိဘဲ ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊
(ဂ) တည္ဆဲ ဥပေဒမ်ားႏွင့္အညီ ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊
(ဃ) သိမ္းယူသည့္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈအားမွ်တ၍ ျပည့္စံုလံုေလာက္ေသာေလ်ာ္ေၾကးကိုျမန္ဆန္စြာ ေပးေခ်ျခင္း။”
ဤပုဒ္မ ျပဌာန္းခ်က္အေပၚ ဥပေဒႏွင့္အညီေဆာင္ရြက္ေသာ ဟူသည့္ စကားရပ္ကို ေထာက္၍ တည္ဆဲ ေျမလြတ္ေျမလပ္ ႏွင့္ ေျမရိုင္းမ်ား စီမံခန္႔ခြဲေရး ဥပေဒ ပါ ျပဌာန္းခ်က္ကို ေဖါက္ဖ်က္သျဖင့္ ျပန္လည္းသိမ္းယူျခင္း ျပဳရန္ အခြင့္အေရး ရွိသည္ ဟု ေတြးဖြယ္ရာ ရွိပါသည္။ ထိုအတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ ဥပေဒ ၏ ပုဒ္မ ၉၄ ပါ ေအာက္ပါ ျပဌာန္းခ်က္က အသာစီးရေနသည္ကိုလည္း ျပန္လည္ သတိထား ရမည္ျဖစ္ပါသည္-
“၉၄။ အျခားတည္ဆဲ ဥပေဒ တစ္ရပ္ရပ္တြင္ မည္ကဲ႔သို႔ပါရွိေစကာမူ ဤဥပေဒပါ ျပဌာန္းခ်က္ တစ္ရပ္ရပ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ ကိစၥရပ္မ်ားကို ဤဥပေဒႏွင့္အညီသာ ေဆာင္ရြက္ရမည္။”
ဤျပဌာန္းခ်က္အေပၚ က်န္အျခားဥပေဒမ်ားက မည္သို႔ေဆာင္ရြက္ခြင့္ ရရွိပါမည္နည္း။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ တိုင္းရင္းသား ေတာင္သူလယ္သမားတို႔အတြက္ ေျမလြတ္ေျမလပ္ ႏွင့္ ေျမရိုင္းမ်ား စီမံခန္႔ခြဲေရး ဥပေဒကို ျပင္ဆင္သည့္ ဥပေဒ (၂၀၁၈ ခုႏွစ္) ျဖင့္ ျဖည့္စြက္ျပဌာန္းလိုက္သည္ ပုဒ္မ ၃၀-က ပါ ေအာက္ပါျပဌာန္းခ်က္ကို အေထာက္အထားျပဳ၍ မိရိုးဖလာ လုပ္ကိုင္သည့္ ေျမမ်ားကို ေျမလြတ္ေျမလပ္ ႏွင့္ ေျမရိုင္းအျဖစ္သတ္မွတ္ခ်ထားျခင္းခံရမည့္ အႏၱရာယ္မွ ကင္းလြတ္ခြင့္ ရလာမည္ ဟု ေမွ်ာ္မွန္းမိပါသည္-
“၃၀-က။ ေအာက္ပါေျမအမ်ိဳးအစားမ်ားကုိ စီမံခန္႔ခဲႊျခင္း သည္ ဤဥပေဒနွင့္ သက္ဆုိင္ျခင္းမရိွေစရ-
(က) တည္ဆဲဥပေဒ၊ စည္းမ်ဥ္းမ်ားနွင့္အညီ ေတာင္ယာလုပ္ပုိင္ခြင့္ ေပးအပ္ထားသည့္ေျမမ်ား၊
(ခ) ေဒသခံတုိင္းရင္းသားမ်ား၏ ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ သတ္မွတ္ေျမမ်ား၊
(ဂ) အမ်ားျပည္သူနွင့္ တုိင္းရင္းသားမ်ား ဆုိင္ရာ ဘာသာေရး၊ လူမႈေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး နွင့္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး တုိ႔ အတြက္ လက္ရိွအသံုးျပဳထားသည့္ေျမမ်ား။”
ဤသည္မွာလည္း ဥပေဒ ျပဌာန္းခ်က္အေပၚ အေကာင္အထည္ေဖၚရန္ ေရးဆြဲျပဌာန္းမည့္ နည္းဥပေဒ ျပဌာန္းခ်က္တြင္ ဖြင့္ဆိုေဖၚျပကာ ျပဌာန္းမည့္ အေရးတြင္ မ်ားစြာမူတည္ေနပါသည္။ သို႔ျဖစ္၍ မိမိတို႔ႏိုင္ငံ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေစေရးအတြက္ ႏိုင္ငံျခားတိုက္ရိုက္ရင္းႏွီးျမွဳပ္နွံမႈမ်ားကို မ်ားစြာ ေမွ်ာ္လင့္မိသည္မွန္ေသာ္လည္း၊ ဌာေနတိုင္းရင္းသားတို႔၏ ဓေလ့ထံုးတမ္း ေျမယာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကိုျဖင့္ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ ထိန္းညွိ ေဆာင္ရြက္ေရးကိုလည္း အေလးထားေဆာင္ရြက္မည္ဆိုပါက တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရး ဟူေသာ ဦးတည္ခ်က္သည္ မေဝး ေတာ႔ ပါေၾကာင္း သံုးသပ္ တင္ျပလိုက္ရပါေတာ႔သည္။ ။
