Beizachhi (Chinland)
ဗားမာန္ ပရုိပါ အပါအ၀င္ သီးျခားေနထုိင္ခဲ့ေသာ တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ားျဖစ္သ ည့္ ကခ်င္၊ ခ်င္း၊ ႏွင့္ ရွမ္းတုိ႔ သမုိင္း၀င္ လက္မွတ္ေရးထုိးခဲ့ေသာ ပင္လုံ စာခ်ဳပ္မွတစ္ဆင့္ ျပည္ေထာင္စု ပုံသ႑န္ကုိ ပုံေဖာ္ ခဲ့ေသာေန႔ထူးေန႔ျမတ္သည္ ပုံပန္းသ႑န္အားျဖင့္ ခုိင္မာေနစဲျဖစ္ေသာ္လည္း ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ဒီမုိကေရစီႏွင့္ ဖက္ဒရယ္က်င့္သုံးျခင္း၊ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္ႏွင့္ ကတိကဝတ္မ်ား၊ ႏုိင္ငံေရး အႏွစ္သာရ ေခၚ တန္းတူေရးႏွင့္ ကုိယ္ပုိင္ျပဌာန္းခြင့္ အခြင့္အေရးမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ေနခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း (၆၀) ေက်ာ္ေနခဲ့ပါျပီ။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤစာေရးသူသည္ ေတာင္ေပၚေဒသအတြင္းရွိ ထုိျဖစ္ရပ္မ်ားကုိ ေမ့မရသည့္ အဆိုးရြားဆုံး ျဖစ္ရပ္မ်ားႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုၾကီးကုိ ျမင္ေစလုိေသာ အာမခံခ်က္မ်ားဟူ၍ မိမိကုိယ္ပုိင္အျမင္ကုိ ေရးသားေဖာ္ျပလုိက္ရပါသည္။
၁။ အလယ္တန္း ေက်ာင္းသားဘဝတြင္ျဖစ္ျပီး ခ်မ္းေအးတဲ့ရာသီ၌ မနက္ေစာေစာထကာ ေက်ာင္းစိမ္း (ရုိးရာဝတ္စုံလည္းမဟုတ္သည့္ ဗမာ့ရုိးရာ ပုဆုိး) ေက်ာင္းျဖဴဝတ္ျပီး အခမ္း အနား က်င္းပရာကြင္းျပင္သုိ႔ တန္းစီသြားရင္း ျပည္ေထာင္စုေန႔ကုိ ေက်ာင္းစာတြင္သာ က်က္ျပီး အႏွစ္သာရ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားကုိလည္း နားမလည္၊ ဘုမသိဘမသိျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ အလံကို အေလးျပဳခဲ့သည္။ နားမလည္ႏုိင္ေသးသည့္ မိန္႔ခြန္းမ်ား အထူးသျဖင့္ စစ္ဗုိလ္ (တုိင္းမွဴး) မိန္႔ခြန္းမ်ားကုိလည္း နားေတာသစဥ္ခဲ့ရသည္။
၂။ ထုိ႔ေနာက္ အခမ္းအနား အစဥ္အျပီးတြင္ အစုိးရဌာနအလိုက္မွ ျပင္ဆင္သည့္ ျပခန္းမ်ားကုိ ျပည္နယ္ျမဳိ႔ေတာ္ရွိ စစ္ဗုိလ္အၾကီးအကဲမ်ားက လွည့္လယ္ ၾကည့္ရႈျခင္းႏွင့္ လိုအပ္သည္မ်ား မွာၾကားျခင္းအစီအစဥ္ျဖစ္သည္။ ျပခန္းတုိင္းသည္ ၎တုိ႔ဌာနႏွင့္သက္ဆုိင္သည့္ အရာမ်ားကုိ ျပသၾကသည္။ အၾကီးအကဲမ်ား ၾကည့္ရႈျခင္းအျပီးတြင္ ျပည္နယ္သူ ျပည္နယ္သားမ်ား ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ကေလးသူငယ္မ်ားက မိမိစိတ္၀င္စားရာ ျပခန္းမ်ားကုိ တစ္ခုျပီးတစ္ခု ပတ္ခ်ာလည္ၾကည့္ရႈခဲ့ၾကသည္။
ငယ္စဥ္ကာလ အရြယ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အျခားျပခန္းမ်ားထက္ ျပည္သူ႔ေဆာက္လုပ္ေရး ျပခန္းကုိ အေလးေပးၾကည့္ရႈခဲ့ပါသည္။ ႏုိင္ငံ့ ဗိသုကာပညာရွင္မ်ား၊ အင္ဂ်င္နီယာမ်ားက ဒီဇုိင္းမ်ားျပဳလုပ္ေရးဆဲြသည့္ လမ္း – တံတားမ်ား၊ အေဆာက္အအုံ ဒီဇိုင္းမ်ားကုိ ေသေသ ျခာျခာၾကည့္ရႈခဲ့သည္။ ၎တုိ႔ေရးဆဲြခဲ့ေသာ ဒီဇုိင္းပုံစံမ်ားသည္ ပုံအားျဖင့္သာ အမွတ္တရ က်န္ရွိေနျပီး လက္ေတြ႕ျကုံေတြ႔ရသည္မွာ မိုးဒဏ္ေၾကာင့္ ကတ္တရာလမ္းမ်ား၊ တံတားမ်ား ပ်က္စီးယိုယြင္းျခင္းက ပုိ၍မ်ားျပားေနပါသည္။ စင္စစ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးက႑အတြက္ ဘတ္ဂ်က္ လည္းရွိသည္ဟုယုံၾကည္ပါသည္။ ရွိလည္းရွိပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ၎ဖြ႔ံျဖဳိးေရးႏွင့္ စီမံကိန္း ဘတ္ဂ်က္မ်ားသည္ လူအုပ္စု တစ္စု ႀကီးပြားခ်မ္းသာေရးအတြက္သာ ျဖစ္ေနသည္ကုိ လက္ေတြ႔တြင္ ျမင္ေတြ႔ ေနရပါသည္။
၃။ ပထမ အခမ္းအနားအျပီးတြင္ ျပည္ေထာင္စုေန႔ အႏွစ္သာရကုိေပၚလြင္ေစသည္ဟု ေက်ာင္း စာတြင္က်က္ခဲ့ရသည့္ မိမိေဒသနဲ႔လုံးဝမသက္ဆုိင္ေသာ ထမနဲကုိ ဌာနအလိုက္ အျပဳိင္ အဆုိင္ တက္ျကြစြာထုိးရန္ျပင္ဆင္ၾကသည္။ ထမနဲထုိးပဲြၾကီး စတင္ႏုိင္ရန္အတြက္ ဌာန အလုိက္ အားလုံးအဆင္သင့္ရွိေနလ်က္ စစ္ဗုိလ္ တစ္ဦးက ၎၏လက္ဝယ္တြင္ ကုိင္ေဆာင္ ထားေသာ ပစ္စတုိေသနတ္ကုိ မုိးေပၚသုိ႔ တစ္ခ်ပ္ေဖာက္ပစ္ျပီး ဌာနအားလုံး ထမနဲအုိးၾကီး ႏွင့္တကြ စတင္ကာခ်က္ျပဳထုိးၾကပါေတာ့သည္။
ဌာနအၾကီးကဲမ်ားသည္ လပ္ေပးလပ္ယူမႈႏွင့္ အျခားျပသာနာကိစၥရပ္မ်ားေၾကာင့္ ဒဏ္ခပ္ ေရႊ႕ေျပာင္းခံရသည့္ ေျမျပန္႔ ဗမာလူမ်ဳိးအမ်ားစုလည္းျဖစ္ၾကသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ပထမဆုံး ထမနဲထုိးျပီးသည့္ ဌာနသည္ ၎တုိ႔ျပဳစုထားေသာ ထမနဲကုိ ပန္းကန္တြင္ ထည့္ထားျပီး မီတာ ၁၀၀ အေျပးျပိဳင္ပဲြဆန္ဆန္ သက္ဆုိင္ရာဌာနမွ ကုိယ္စားျပဳတစ္ဦးက တုိင္းမွဴးႏွင့္ စစ္ဗုိလ္ အၾကီးအကဲမ်ားရွိရာ တည္းဇရပ္သုိ႔ ခပ္ျမန္ျမန္ေျပးလႊားကာ ျပဳစုထားသည့္ ထမနဲကုိ လွမ္းေပး လုိက္ပါေတာ့သည္။ အေကာင္းဆုံးထမနဲအတြက္ ပထမဆု၊ ဒုတိယဆု စသည္မ်ားကုိလည္း ျပင္ဆင္ဟန္လည္းရွိသည္။
၄။ မိမိတုိ႔ ေတြ႕သမွ် ၾကည့္ရႈခဲ့ရသမွ်သည္ တုိင္းရင္းသားမ်ား သီးျခားနယ္ေျမစီမွ စုေပါင္း နထုိင္ လာၾကသည့္ ျပည္ေထာင္စု ပုံစံမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ အႏွစ္သာရကင္းမဲ့သည့့္ ျပည္ေထာင္စုေခၚ ဗမာႏိုင္ေရးရွင္း မစ္ရွင္က လႊမ္းမုိးေနသည္ကုိ သတိျပဳမိသည္။
၅။ မိမိသည္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္အအေၾကာင္းႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုအေၾကာင္းကိုလည္း သိရွိနားလည္ျခင္း မရွိေသးသည့္အရြယ္ျဖစ္ေနျခင္းကတစ္ပုိင္း၊ ေက်ာင္းစာကုိ နားမလည္ဘဲ စာက်က္နည္းျဖင့္ သာသိရွိေနရသည္ကတစ္ပုိင္း၊ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ကုိ လက္မွတ္ထိုးခဲ့သည့္ မိမိတုိ႔ တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကုိ သိရွိရန္အလုိ႔ဌာ အလွမ္းေဝးေနခဲ့ရသည္။
သိတတ္ နားလည္တတ္သည့္ အရြယ္တြင္မူ အရာရာဟာ ဆုိးရြားသည့္ ႏုိင္ငံေရးကံၾကမၼာ ရုိက္ခတ္မႈနွင့္ ေျပာင္းလဲသြားၾကျပီျဖစ္သည္။
၆။ ယေန႔တြင္မူ မိမိတုိ႔ တုိင္းရင္းသားမ်ားကုိ အာမခံခ်က္ေပးႏုိင္မည့္ ပင္လုံ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ ကတိ ကဝတ္မ်ားသည္ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေပ်ာက္ကြယ္ဆုံးရႈံး။ ယုံၾကည္မႈ အျပည့္အ၀ျဖင့္ လက္မွတ္ ေရးထုိးခဲ့ၾကေသာ တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ားႏွင့္ ဗမာေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းတုိ႔ ယေန႔တုိင္ ရွိေနခဲ့ပါက ဆုိးရြားသည့္ ႏုိင္ငံေရးကံၾကမၼာ ရုိက္ခတ္မႈက ဆက္ရွိ ေနဦးမည္ေလာ ဟူ၍ ေမွ်ာ္မွန္းစဥ္းစား။
၇။ ပင္လုံမွသည္ ဒီမိုကရက္တစ္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုကို ခဲြထြက္ေရးဟူ၍ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ ကၽြမ္းက်င္ပညာရွင္မ်ားက အနက္အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုရာမွ တုိင္းရင္း သားလူမ်ဳိးမ်ားကုိ စာေပအရ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လူမ်ဳိးအရေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ယာဥ္ေက်း မႈအရေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကုိယ္းကြယ္ယုံၾကည္မႈအရေသာ္လည္း နည္းမ်ဳိးစုံဖ်က္ဆီး ႏႈိပ္ဆက္ျခင္းျဖင့္ စတင္ခံစားလာခဲ့ ရ။
၈။ တိုင္းရင္းသားမ်ား ရသင့္ရထုိက္သည့္ ႏုိင္ငံေရးအခြင့္အေရးမ်ား၊ တန္းတူေရးႏွင့္ ကုိယ္ပုိင္ ျပဌာန္းခြင့္ အခြင့္အေရးမ်ား တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾက။ ျပည္ေထာင္စုဟု ဆုိေသာ္လည္း လက္ေတြ႔တြင္ မိမိၾကမၼာမိမိေဖာ္ေဆာင္ခြင့္မရသည့္ အေျခအေနသုိ႔ ယိမ္းယုိင္ ေနပါသည္။
၉။ တုိင္းရင္းသားမ်ားအဖုိ႔ လြတ္လပ္စြာ သီးျခားေနထုိင္လာသည္ကုိ မ်က္ကြယ္ျပဳကာ “ စည္းလုံး ညီညြတ္စြာ တစ္သားတည္းေနထုိင္လာခဲ့ၾကျပီးအခ်ဳပ္အျခာပုိင္ လြတ္လပ္ေသာ ႏုိင္ငံအျဖစ္ ထူေထာင္” ဟူ၍ ျပင္ဆင္ရ ခက္ခဲေနစဲျဖစ္ေသာ အစိမ္းေရာင္ စာအုပ္ႀကီးတြင္ နိဒါန္းတင္ မိတ္ဆက္ျခင္းခံရ။
ႏုိင္ငံေတာ္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာသည္ ႏုိင္ငံသားမ်ားထံမွ ဆင္းသက္ျပီး ႏုိင္ငံေတာ္ တစ္၀န္းလံုး၌ တည္သည္ဟု ဆုိေသာ္လည္း ႏုိင္ငံေရးအရေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏုိင္ငံသား ျဖစ္တည္ေနမႈအရ ေသာ္လည္းေကာင္း အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ၏ မ႑ိဳင္မ်ား က်င့္သုံးရာတြင္ ခဲြျခားဆက္ဆံျခင္းခံေနရသည္ကုိ တုိင္းရင္းသားမ်ားသာမကဘဲ၊ ႏုိင္ငံသားမ်ားအားလုံးက ကိုယ္ေတြ႔ လက္ေတြ႔ ခံစားေနရပါသည္။
ထုိသုိ႔ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္တကြ လြတ္လပ္ျပီး အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပုိင္ ႏုိင္ငံကုိ အသစ္တဖန္ ျပန္လည္တည္ေထာင္ႏုိင္ရန္အတြက္ –
တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ မူလရပိုင္ခြင့္ အခြင့္အေရးမ်ားကို ျပန္လည္ အသက္ဝင္ေစရန္လုိအပ္ပါသည္။ ပင္လုံ စိတ္ဓာတ္၊ ပင္လုံကတိကဝတ္မ်ားႏွင့္တကြ ဒီမုိကေရစီႏွင့္ ဖက္ဒရယ္ကုိ အေျခခံသည့္ ျပည္ေထာင္စုအျဖစ္ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ရန္ျဖစ္သည္။ အာမခံခ်က္ရွိေသာ တန္းတူေရးနွင့္ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ အျပည့္အဝ ျပဌာန္းေပးရန္ ဟူ၍ မိမိအျမင္ကုိ ေရးသားျပဳစုပါသည္။
